"Zwiadowcy: Ruiny Gorlanu" John Flanagan

                                                 

Bohaterem książki jest piętnastoletni Will, wychowanek sierocińca. Ojciec Willa odznaczył się wielką odwagą podczas wojny ze złym baronem Morgarathem, poświęcił swoje życie. Chłopak pragnie być jak ojciec i marzy o tym aby dostać się do szkoły rycerskiej, ale drobny i zwinny nie odznacza się tężyzną fizyczną, która jest niezbędna do władania mieczem. W dniu wyboru jego prośba zostaje odrzucona i kiedy Will jest już pewny, że zostanie zwykłym rolnikiem, nagle tajemniczy Halt wyraża zainteresowanie chłopakiem i przyjmuje go na swojego ucznia. Chłopak nie jest całkiem pewny swej decyzji, jest zaskoczony i także trochę się boi. Zwiadowcy to tajemnicze postacie, owiane legendą, niektórzy nawet wierzą że praktykują jakaś czarną magię. Zimny, zgryźliwy i humorzasty Zwiadowca daje Willowi nieźle popalić. Z czasem Halt i jego podopieczny zaprzyjaźniają się. Mistrz  wprowadza chłopaka głębiej w świat zwiadowców a tymczasem szykuje się wojna ...

Bardzo polubiłam Willa, ponieważ jest taki jak ja, nie wierzy w swoje możliwości i nie lubi być w centrum uwagi. W niektórych momentach czytając książkę zastanawiałam się czy aby czasem Will nie czyta w moich myślach :P Jest on dla mnie także wzorem do naśladowania , podziwiam go, jego odwagę, pomysłowość oraz upór..

Oprócz samego Willa postacią którą pokochałam jest Halt, świetny zwiadowca, nauczyciel i przyjaciel. Ma twardy charakter, ale pod jego ponura maska kryje się dużo życzliwości. Uwielbiam jego doskonałą ironię i kamienną twarz mimo której potrafi się śmiać i okazywać uczucia. Nie można zapomnieć o jego szlachetności i oddaniu. Budzi respekt, jest po prostu NIESAMOWITY ! *-*

Ruiny Gorlanu to wspaniała opowieść, trzymająca w napięciu, od której trudno się oderwać .

Na początku nie za bardzo byłam przekonana do tej książki wręcz mi się nie podobała, stwierdziłam jednak że jak zaczęłam czytać to skończę  no i ciesze się że też tak zdecydowałam ponieważ z czasem pochłonęłam książkę ( a raczej ona mnie), czytałam ją jednym tchem.

 Bardzo podobały mi się opisy walk, nie zawierały za dużo szczegółów które sprawiałyby że czytelnik by się nudził , wręcz przeciwnie, były idealne. Dużym plusem są także postacie, pełne życia i przede wszystkim różnorodne , każda pozytywna na  swój własny sposób. Zakończenie także mi się podobało, trochę się nawet wzruszyłam.

 Już nie mogę się doczekać by przeczytać następne części! ^-^

ocena: 9/10

"Nigdy nie pozwól, żeby ktoś się za bardzo do ciebie zbliżył. Zbyt krótki dystans to zawsze sygnał alarmowy; nieważne z kim masz do czynienia i jak przyjaźnie się ten ktoś zachowuje."

  "Dlaczego ten chłopak zadaje tak wiele pytań? spytał.
Rzecz jasna, żadne z drzew nie udzieliło mu odpowiedzi."

 "To zdumiewające- pomyślał- jak rzadko ludzie spoglądają w górę"